Amrita Pritam
O Mere Dost…Mere Ajnabi
Ik waar achanak tu aya
Tab waqt aslon hairaan
Mere kamre vich khalota reh giya
Tarkalan da sooraj lehan wala si
Par leh na sakia
Te ghadi ke us ke dubban di kismat visaar diti
Fer azlan de nem ne ik duhai diti
Te waqt ne beete-khalote chhana nu takkia
Te bhabar ke baari cho chhalang maar diti
Oh beete-khalote chhanan di ghatna
Hun tainu bi badi ascharaj lagdi hai
Te mainu bi badi ascharaj lagdi hai
Te shayad waqt nu bi fer oh galti gawara nahi
Hun sooraj roz wele sir dub janda hai
Te hanera roz meri chhaati vich khub janda hai…..
Par beete-khalote chhanan da ik sach hai
Hun tu te main uhnu man-na chahiye ya na
Eh wakhri gal hai
Par us din waqt ne jado baari cho chhalaang maari si
Te us de ghodia vicho jo lahu simmia si
Oh lahu meri baari de thalle
Aje tak jammia hoya e……………..
रे माझ्या मित्रा ….माझ्या अनोळखी मित्रा….
एकदा अचानक तू आलास……
तेव्हा भांबावलेला काळ
माझ्या खोलीत एकटाच थबकून गेला
संध्याकाळचा सूर्य कूस बदलणार होता
पण नाही बदलली…
त्या वेळी त्याचं मावळण्याचं प्राक्तनही तो विसरला
मग लौकिक नियमांनी घोषणा दिल्या
तेव्हा काळाने मिटलेल्या एकुट क्षणांकडे पाहिलं
आणि घाबरून खिडकीतून उडी मारली.
त्या मिटलेल्या-एकुट क्षणांची ती घटना
आज तुलाही आश्चर्यकारक वाटते
आणि मलाही आश्चर्यकारक वाटते
आणि बहुधा.. काळालाही पुन्हा ती चूक मान्य नाही
आता सूर्य रोज वेळेवर मावळतो
आणि अंधार रोज माझ्या छातीत खुपत राहतो.
पण त्या मिटून गेलेल्या क्षणांचं एक सत्य आहे
ते तू आणि मी मान्य करावं कि नाही
हि वेगळीच गोष्ट आहे.
पण त्या दिवशी काळाने जी खिडकीतून उडी मारली
आणि त्याच्या गुडघ्यामध्ये जे रक्त साकळून आलं..
ते रक्त माझ्या खिडकीखाली
आजही गोठून राहिलंय…….
